"Lohring Experiences", 2006 Germany

"Catch The Light -2", 2006, photograph



"Exit", 2006, photograph



"Catch The Light -1", 2006, photograph



"Wait for Nothing", 2006, photograph



The four photographs above were shot by the contribution of Museum Bochum and Bochum Theathre during my artist in residence programme between June and September 2006, Germany.

"I am Too Sorry To Kill You"

"Catharsis/Purification", 2003, video installation 4 channels



"Embrace", 2003, photograph, 250x350 cm



Ferhat Ozgur is one of the artists who are living in Ankara Ferhat Ozgur is one the few artists who write on contemporary art practices and theroretical problems while doing his contemporary arts works. He is trying to operate “Mixed Techniques Chats”, a platform of contemporary art debates, in Ankara where he lives. On his strong intellectual based works he is processing humanity spirit from politics to ethic, from art to social, from philosophy to psychology and religion to modern individual and his impossible situation. On his video “Purification” (Catharsis”, Ferhat Özgür presents heart breaking and irritating crying of 4 different women who are trying to purify their own souls from dangerous passions in 4 different monitors, with his various shoots that he took in a religious fastidiousness and discrecy. All these women that had believe the purification and convincing power of the water are competing with each other for removing their eye drops that are filled with blame, from their bodies. The artist reads the “Embrace” himself: this staging which begins before Iraque war and also has references to after war aims and consciously has a poetic quality. It is realized in a building under construction. There is a clear relationship between the figures that hug each other ond the anatomy of the place that surround them. It is as if they all murmur the same thing: We hug each other in a building under construction because “the peace” is stil under construction.”
(by Sener Ozmen,”Mama, Li Turchi” from the exhibiton catalogue titled “I am Too Sorry To Kill You”, Art-İst Publications, İstanbul, 2003)

Ferhat Özgür güncel sanat çalışmalarının yanı sıra, sanatın güncel uygulamaları ve teorik meseleleri üzerine metinler üreten az rastlanır çağdaş sanatçılardan. “Karışık Teknik Muhabbetleri” başlığıyla kurduğu güncel sanat tartışma platformunu, yaşadığı kent Ankara’dan yürütmeye çalışıyor. Sağlam bir entelektüel altyapıya sahip işlerinde, politikadan, ahlaka, sanattan, toplumsala, felsefeden, ruhbilime, dinden, modern bireye onun çıkmazına uzanan insanlık hallerini işliyor. “Arınma” (Katarsis) videosunda Ferhat Özgür, dört ayrı monitörde, ruhlarını tehlikeli tutkulardan arındırmaya çalışan dört farklı kadının iç parçalayıcı ve sinir bozcu zırlamalarını, ayinsel bir titizlik ve gizlilik içinde yürüttüğü farklı çekimlerle sunuyor. Suyun arındırma ve kandırma kuvvetine inanmış bu kadınlar günah zerrecikleriyle yüklü göz yaşlarını bedenlerinden atmak için birbirleriyle yarışıyorlar. “Kucaklaşma”yı ise sanatçının kendisi şöyle okuyor: Irak savaşının öncesinde oluşturulmaya başlanan ve sonrasındaki sürece de göndermelerde bulunan ve bilinçli olarak şiirselliği hedefleyen bu mizansen, ısrarlı bir biçimde bir inşaat alanı içerisinde gerçekleştiriliyor. Birbirlerini kucaklamış figürlerle, onları kuşatan mekanın anatomisi arasında açıktan açığa hissedilen bir bağ var. Sanki hepsi sessizce bize aynı şeyi mırıldanıyorlar gibi: İnşaat alanında birbirimizi kucaklıyoruz, çünkü “barış” da hala inşa halinde”

(by Sener Ozmen,”Anne, Türkler!” from the exhibiton catalogue titled “Seni Öldüreceğim İçin Çok Üzgünüm” adlı sergi katalogu metninden, Art-İst Yayınları, İstanbul, 2003)

“…When we consider that Ferhat Ozgur is not only an artist who creates his works with different techniques using video, photographp, installation and painting but also is also a curator, writer, translator and professor, this shows that his character cannot be construed according to certain categories. It is not difficult to reckon that these different identities, the positions these identities demand, collide with one another and give rise to concentration, which even he himself cannot inhabit. One can also say that this concentration is his driving force and that this force drives him to produce more and behave under different identities. (By Nemci Sonmez, “Meltem of İstanbul, from the exhibition catalogue text, Project 4L Elgiz Contemporary Museum Publishing, İstanbul, 2007)

Eş zamanlı olarak video, fotoğraf, enstelasyon ve resim tekniklerinde çalışmalar üreten Ferhat Özgür’ün, buna paralel olarak, sergi yapımcısı, yazar, çevirmen, öğretim üyesi olarak da etkinliklerini sürdürdüğü düşünüldüğünde, belli kategorilerden hareket edilerek yorumlanamayacak bir karaktere sahip olduğu ortaya çıkıyor. Birbirinden farklı kimlikler ve bu kimliklerin gerektirdiği duruş açıları bir noktada çakışıp Ferhat Özgür’ün kendisinin de önüne geçemediği bir yoğunlaşmaya neden olduğunu tahmin etmek hiç zor değil. Bu yoğunlaşmanın onun çalışmalarının itici gücü olduğunu savlamak, ona daha fazla üretmeye, farklı kimlikler altında tavır almaya ittiğini düşünmek de olası.

(Nemci Sonmez, “Meltem of İstanbul, sergi katalogu metni, Project 4L Elgiz Çağdaş Sanat Müzesi Yayınları, İstanbul, 2007)

"Today Is Sun/Monday" video, duration: 7:10 min.

Today Is Sun/Monday", 2005, video stills, duration:7.15 min

"...Actually, for example, the invited artist Turkish artist Ferhat Özgür best pictures the essence of "video dia loghi". Özgür presents "Today Is Sun/Monday" (2005), a work centred on a particular market of Ankara. Initially called "Russian Market" because, after the collapse of the Soviet Union, the refugees coming from the ex-communist countries went there to sell everything they had in their bags. For a certain time it was known as "Maltepe Market", after the name of the quarter, where goods were sold VAT-free and without any controy by the state. It changed again its name, today is called " Hawker's Market", but still continues to be a special place, here sellers retail fruit and vegetables from inside their trolleys, mobile stalls pulled in from the nearby parking area.

Özgür demonstrates the establishment phases of two different bazaars that are set every week and the struggle of the "pullers" with wheeled-portable stands, trolleys, the tragedy of them through semi-documentary, impressive narration. Özgür pictures, in a sort of documentary, the awakening of the street, the stalls that grows more and more in number until they fill the whole area, the silhouettes of the sellers. But the artist refuses the sterotypes of such a gender, paying attention in particular to the visual structure avoiding a too close interest in the images portrayed. Rather he tries to follow a structure that goes beyond a mere narration and moves forward by means of suggestions. The boundary between documentary and video art is not that marked and this very hybridisation of genders is the interesting point of this work and allows it to avoid an easy catologuing. (By Lorena Tadorni "Video Dia Loghi", exhibition statement-text, published in Rh+Art Magazine, February, 2007, issue 37)

"...Doğal olarak, örneğin Türkiye'den sergiye davetli olan Ferhat Özgür, "video dia loghi"nin özünü en iyi biçimde betimliyor. Özgür bu sergide Ankara'da Maltepe Pazarı'nı merkez alan çalışmasını sunuyor. "Bugün Günlerden Pazar/Tesi" (2005). Bu pazar, Sovyetler Birliği'nin çöküşünden sonra eski komünist bloktan gelen sığınmacıların Türkiye'ye göç ederken beraberinde getirdikleri çeşitli eşyaları satlamalarından dolayı ilk olarak "Rus Pazarı" diye biliniyor. Belli bir süre için malların KDV'siz ve devlet kontrolünden uzak olarak satıldığı bu pazar daha sonra semtin adıyla birlikte "Maltepe Pazarı" olarak anılmaya başlandı. Bu pazar ile aynı yerde haftada bir gün kurulan sebze ve meyve pazarının da olmasından dolayı "Maltepe Pazarı"ndaki tüm tezgahlar "tekerlekli ve taşınabilir"dükkanlardan oluşuyor. Özgür bu videoda, farklı yapıda iki pazarın kuruluş aşamalarını, "çekiciler"in tekerlekli tezgahlarla olan mücadelelerini, onların dramını yarı belgesel ve çok çarpıcı bir dille sunuyor. Özgür bir çeşit belgesel ile sokağın uyanışını, seyyar arabaların bütün alanı doldurana kadar giderek sayıca artmalarını, satıcıların siluetlerini betimliyor. Ama sanatçı bu cins stereotipleri reddedip, betimlediği görüntülere çok yakın bir ilgiden kaçınarak özellikle görsel yapıya dikkatini yönlendiriyor. Daha çok salt anlatının ötesine geçen ve öneriler aracılığıyla ileri doğru hareket eden bir yapıyı takip etmeye çalışıyor. Belgesel ile video art arasındaki sınır o kadar belirtilmiş değil ve bu cinslerin bolca melezlenmesi bu çalışmanın ilginç noktasını oluşturuyor ve kolayca kategorize edilebilmenin önüne geçilmesine fırsat tanıyor.

(Lorena Tadorni "Video Dia Loghi" sergi metni, Rh+Sanat dergisinde yayınlandı, Şubat 2007, sayı 37)