Monday, January 03, 2022

"Videodaki Manzara", Fişekhane Cacoon, 10 Aralık 2021-28 Şubat 2022


 














The Landscape in Video

Video art, as a narrative form in which moving images come together through fiction or improvisation; is a medium whose scenario, assembly and visual parameters show variations. The venue
of the video also varies in line with the subjects that the artists put in the center. Various subjects such as migration, identity, ecology, social justice, gender equality, and human rights
often rely on a "landscape" behind them. Regardless of where the landscape is, it is the place of memory. The image recorded is the past of the place that is not present or differentiated/transformed and altered. On the other side, landscapes in video art are documentation of socio-cultural analysis and the documentation of cultural topography. Furthermore, climate crisis, diminishing resources, and the need for sustainable climate and nature policies have also activated the artists and video productions have quite increased. In this respect, landscape also represents social and political subjects relating with natural and urban environments within the video.


In the Landscape exhibition in the video, Eight artists coming side by side with the landscapes they include in their production, on the one hand mark “that place” as the background of the moving image and multiply the meaning it adds to the video. On the other side, they leave spectators with questions about geographical, ecological, economic and political existence of those places. What is this place? Are sky, ocean, wall, street, road, home, forest, skyscraper actual address of the thought they represent? Or else, what would remain fixed when time accompanying the landscape flows at its own pace at the places where the artist resides and when that place recreates its own climate and map? Motion picture directs spectator towards the source of issue in its own flow, while motion and change in the landscape attracts the spectator. We get into the bend of the road, get stuck inthe crowd of the street, drown in the silence of the lake, get lost in the mourning of the wall, we can't get out of the heap. The promise of the sky gets mixed with the ocean and that of soil mixes with garbage mass. While each landscape reflects its own political existence on the video, it transmits the perspective of spectator inside with accompaniment of motion and sound (together or separately). Landscape sustained its contact with spectator by means of various forms of narration during history of art. Earth which is presence of all livelihood, becomes place of history and its reflections on landscape in the video. When the movement of the camera coincides with the movement of the landscape itself, it is the place where the artist anchors; at the intersection of history and memory, landscape sometimes oscillates between documentary and fiction, and sometimes it just simply repeats what happened. Landscape is always a place. Camera is what records a place and which transforms it into a motion picture. Sometimes video is a mediator for that place being recorded and sometimes it is
a witness that discloses our form of having relationship with places where we live and our impact on the earth. The landscape in the video suggests us to keep thinking about language, place and identity, history, ecology, road, mountain and stone, sea and sky, in summary live existence as well as
political perspective alive.


Curator: Nazlı Pektas

Thursday, October 07, 2021

"Point of View", 04-10-2021 / 22.10.2021, Evliyagil Dolapdere-Istanbul

 evliyagildolapdere

for English scroll down

YARIN!
5 Sanatçı & 5 Video
Kapsamlı Bir Video Sergisi
Evliyagil Dolapdere

04.10.2021-16.01.2022
Küratör: Beral Madra
Uzun Açılış: 14.00-20.00

Evliyagil Dolapdere’de “5 Sanatçı 5 Video Kapsamlı Bir Video Sergisi” 4 Ekim Pazartesi günü saat 11.00’de ziyarete açılıyor! İlk seçki Ferhat Özgür: “Bakış Açısı”

Beral Madra küratörlüğünde; 5 Sanatçı & 5 Video, Kapsamlı Bir Video Sergisi’ni 04.10.2021-16.01.2022 tarihleri arasında ağırlamaya hazırlanıyor.
Sergi, sanatçıların video pratiğinin, 60’ların sonundaki erken üretimlerinden ‘’İlişkisel Estetik’’ kavramı etrafında şekillenen günümüz anlayışına kadar, sanatın dönüşümleri içinde etkili bir araç ve dil olduğunu göstermeyi amaçlıyor. Her bir sanatçının retrospektif niteliğinde seçilen 5 eseri, iki haftalık periyotlarla sergilenecek.

“5 Sanatçı 5 Video Kapsamlı Bir Video Sergisi” 04.10.2021-16.01.2022 tarihleri arasında Çarşambadan Pazara 11.00’den 17.00’ye kadar Evliyagil Dolapdere’de ziyaret edilebilir.

Sanatçılar:
Ferhat Özgür, Danielle Vallet Kleiner, Ergin Çavuşoğlu, Gülçin Aksoy, Adrian Paci

Küratör: Beral Madra

#evliyagildolapdere #yenisergi #istanbul #istanbuldaçağdaşsanat #ferhatözgür #adrianvalletkleiner #erginçavuşoğlu #gülçinaksoy #adrianpaci

 

5 ARTISTS 5 VIDEOS

An extensive video exhibition

 

Evliyagil Gallery, Dolapdere

 

FERHAT ÖZGÜR

 

Açılış 4 Ekim 2021approach and foresights of the artists. Video art productions are borrowing critical theory language and provocative visual material from documentary stratagems, journalism, advertisement, caricature and poster-art and try to provoke the awareness of the public.

Ferhat Özgür’s early works since 1995 always struck the aimed deconstructionist approach to reveal the relation, perception and concealed conflicts between the state apparatus and the citizen individual. Özgür, knows the power of the verbal expression, which is still the traditional epistemological cultural condition in Turkey, and skillfully uses it in the visual domain. Ferhat Özgür without doubt gives form to his works with information on conceptual art, Pop art, performance art among others, however he utilizes the familiar forms in an appropriate and innovative way. In the age of manufacturing seductive illusions for the sake of neo-liberalism and truth for the sake of anti-democratic rules, the subversion and the irony in these works function as springboard to an alternative thinking.

 

Curator: Beral Madra

 

With this video exhibition" Evliyagil Dolapdere Gallery aims to signify that video practice by artists is an effective tool and language within the transformations of art from the early productions in the late 60’s up to today’s Relational Aesthetics.

 

However, by remembering Villem Flusser’s words, one can understand the basic function of the video (*)

 "Vielleicht haben wir - malgré nous und ohne daß die Videoleute sich dessen bewusst sind - ein Instrument erfunden, mit dem sich mindestens so gut philosophieren lässt wie mit den 26 Buchstaben.“

"Maybe we have - malgré nous and without the video people being aware of it - invented an instrument with which one can philosophize at least as well as with the 26 letters."

 

As long as the monopolizing influence of television invades every living room, video production of artists has been a valid practice in order to question the ongoing cultural assumptions and attitudes of the public related to global media and its hegemonical influence. Within today’s post-truth system  it seemed essential to accentuate again the meaning and value of video medium as an effective tool to display the truth and its inevitable companion the memory.

 

In today’s art video-art has played a crucial role in closing the gap between the Relational Aesthetics and the viewer, for not only being simply an unusual extension of TV that is an everyday wonder for the society of spectacle but also for its flexibility, immediacy and digital broadcasting facilities. Evidently, during the pandemic the digital presentation became and essential source for information and cultural feedstuff.

 

From the beginning loaded with social and political concerns of the artists video art is designated to give the viewer the opportunity to achieve a certain critical gaze and intellectual resistance. Within the frame-work of electronic communication culture the masses are conformed to seek diversion and entertainment more than concentration and determination. In the hands of the artists video-medium has conducted the needs of the masses to the ultimatums of art such as exploration, inquiry, discovery towards the hard-to-reach truths.

 

After almost 50 years of development video art has entered into the art scene in Turkey early 90's; earliest examples were more experimental, perceptional and documentary than art-theoretical. Later when shooting and editing techniques became more sophisticated complex layers of meaning, metaphors of vision, strategies of repetition and illusionistic concerns have moulded an effective language of artistic expression.  

 

In this exhibition the gallery presents three  aspects of today's video works.

First of all video-works underline the fascination and seductiveness of electronic technology and how deeply it effects the art production.

Subsequently even if it has paradoxes in its presence and substance it also accentuates the power of technical image-making in juxtaposition to traditional representations.

Finally, the presentation with a selection of videos from the corpus of work of the artists, aims to invite the viewer to a concentrated retrospective insight into their work.

 

The exhibition presents 5 retrospective and new videos for each artist.

The content of the videos mainly consist of performance documentaries, peculiar truths in global urban life and in everyday, reflections on violence and oppression, analysis of individual and social identities, political and social criticism, animated narratives, concept, text and image synthesis.

 

Beral Madra, August 2021

 

 

 

(*)

Belki biz -ne yazık ki videocular bunun bilincinde değildir- en azından alfabenin 29 harfiyle yapabildiğimiz kadar iyi bir şekilde felsefe yapabileceğimiz bir alet bulduk.

1.     Nächstenliebe im elektronischen Zeitalter, Vilém Flusser 01.11.1996
Ein Gespräch mit Vilém Flusser. Das Gespräch wurde im Oktober 1991, kurz vor dem Tod Vilem Flussers, geführt.
Artikel URL:
http://www.heise.de/tp/artikel/2/2030/1.html
 Copyright © Telepolis, Heise Zeitschriften Verlag

 

 

 

 

"Flags For Future", 7-10 October 2021, Istanbul Contemporary Art Fair, (commission by Istanbul74)

 istanbul74_


Introducing the artists and works from 'FLAGS FOR FUTURE' 🏳

𝘈 𝘴𝘶𝘴𝘵𝘢𝘪𝘯𝘢𝘣𝘭𝘦 𝘢𝘳𝘵 𝘱𝘳𝘰𝘫𝘦𝘤𝘵 𝘢𝘪𝘮𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘰 𝘳𝘢𝘪𝘴𝘦 𝘢𝘸𝘢𝘳𝘦𝘯𝘦𝘴𝘴 𝘢𝘯𝘥 𝘧𝘶𝘯𝘥𝘴 𝘧𝘰𝘳 𝘵𝘩𝘦 𝘤𝘰𝘯𝘴𝘦𝘳𝘷𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘰𝘧 𝘰𝘶𝘳 𝘴𝘩𝘰𝘳𝘦𝘴 𝘢𝘯𝘥 𝘸𝘢𝘵𝘦𝘳𝘴.

• FERHAT ÖZGÜR •

Ferhat Özgür (1965, Ankara) lives and works in Istanbul. Some of the issues that Ferhat Özgür tackles in his works include urban transformation, gentrification, migration and civil rights. He focuses on the tension between the modern city and poor conditions of everyday life. He also addresses survival tactics and rituals articulated in response to suppression and establishes a critical voice that borders on irony. His work has been exhibited extensively internationally, at PS1/MoMA (solo, 2012) 6th Berlin Biennial, Germany (2010); 10th Istanbul Biennial, Turkey (2007); 22nd Alexandria Biennial, Egypt (2003); 1st Tirana Biennial, Albania (2001). His works also take place in the collections of major museums including the Centre George Pompidou, Paris, the Museum der Moderne Salzburg, MUMOK, Vienna Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turin.

@ferhat_ozzgur

𝘼 𝙥𝙚𝙧𝙘𝙚𝙣𝙩𝙖𝙜𝙚 𝙤𝙛 𝙥𝙧𝙤𝙘𝙚𝙚𝙙𝙨 𝙛𝙧𝙤𝙢 𝙨𝙖𝙡𝙚𝙨 𝙛𝙧𝙤𝙢 𝙩𝙝𝙞𝙨 𝙥𝙧𝙤𝙟𝙚𝙘𝙩 𝙬𝙞𝙡𝙡 𝙗𝙚 𝙙𝙤𝙣𝙖𝙩𝙚𝙙 𝙩𝙤 𝙋𝙖𝙧𝙡𝙚𝙮 𝙁𝙤𝙧 𝙏𝙝𝙚 𝙊𝙘𝙚𝙖𝙣𝙨 🌊 - 𝙖𝙣 𝙞𝙣𝙞𝙩𝙞𝙖𝙩𝙞𝙫𝙚 𝙩𝙝𝙖𝙩 𝙩𝙖𝙠𝙚𝙨 𝙖𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣 𝙩𝙤 𝙥𝙧𝙤𝙩𝙚𝙘𝙩 𝙤𝙪𝙧 𝙤𝙘𝙚𝙖𝙣𝙨, 𝙖𝙣𝙙 𝙏𝙐𝙍𝙈𝙀𝙋𝘼, 𝙩𝙝𝙚 𝙏𝙪𝙧𝙠𝙞𝙨𝙝 𝙈𝙖𝙧𝙞𝙣𝙚 𝙀𝙣𝙫𝙞𝙧𝙤𝙣𝙢𝙚𝙣𝙩 𝙋𝙧𝙤𝙩𝙚𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣 𝘼𝙨𝙨𝙤𝙘𝙞𝙖𝙩𝙞𝙤𝙣.

@contemporaryistanbul
@utopia_flags
@parley.tv
@deniztemizturmepa

#RaiseAFlagForFuture #SaveOurWaters #FlagsForFuture #ISTANBUL74

Tuesday, May 12, 2020

"Artists Respond" Project, Museum of Avant_Garde, ZAGREB, APRIL, 2020

























Ferhat Özgür, "Lockdown Diary", 2020


“Artists Respond” Project



http://avantgarde-museum.com/en/museum/projects/artists-respond-project/


Participating Artists so far:


Autopsia, Eric Andersen, Francisco Infante-Arana, Babi Badalov, Artur Barrio, Luchezar Boyadjiev, Philip Corner, Srečo Dragan, Jan Fabre, Bartolomé Ferrando, Eulàlia Grau, Michail Grobman, Tehching Hsieh, Kirsten Justesen, Ilya & Emilia Kabakov, Milan Knížák, Sérgio Leitão, Igor Makarevich, Hanaa Malallah, Ludo Mich, Damir Muratov, Deimantas Narkevičius, David Nez, Hermann Nitsch, Ferhat Özgür, Dan Perjovschi, Sándor Pinczehelyi, Margot Pilz, Józef Robakowski, Miloš Šejn, Andres Serrano, Santiago Sierra, Vasily Slonov, Ilija Šoškić, Stelarc, Bálint Szombathy, Roi Vaara.   


Artists Respond project was started by the Institute for the Research of the Avant-Garde and the Marinko Sudac Collection. Addressing the current global pandemic, the project aims to virtually present the thoughts and attitudes of neo-avant-garde artists, their energy and the message they have for the present moment.

This is the moment in which the world as we know it is on hold and the moment in which we need optimism and solidarity more than ever. We wish for the public to welcome the creative energy of these artists - artists who are ready to point out the state of things, to respond with art and creativity, as they have done in all difficult times in the past.

Tuesday, October 15, 2019

Tirana Art Center PARIS INTERNATIONALE 16-20 October 2019





































Tirana Art Center 

PARIS INTERNATIONALE 
16-20 October 2019

TAXI
Sergio Armaroli, Luca Bolognesi, Eglė Budvytytė & Bart Groenendaal, Erik Bünger, Maya Dikstein, Nico Dockx, Jakup Ferri, Manuela Garcia, Khaled Hafez, Christopher Milne, Haroon Mirza, Bruno Muzzolini, Ferhat Özgür, Steve Piccolo, Damien Roach, Anri Sala, Manuel Scano Larrazàbal, Bert Theis, Josephine Turalba, Daniëlle van Ark, Shingo Yoshida, Fani Zguro

HERE
Nico Dockx, Regina Jose Galindo, Dora Garcia, Johan Grimonprez, Haroon Mirza, Bruno Muzzolini, Steve Piccolo, Anri Sala, Bert Theis, Fani Zguro

THE CLOCKWORK
The Performance Agency (Fani Zguro, Culture Dominante)

Thursday, September 19, 2019

“The Child Within Me: A Selection from the Ömer Koç Collection”, 17.09.2019-10.11.2019

“The Child Within Me: A Selection from the Ömer Koç Collection”

Address=
Abdülmecid Efendi Köşkü, Kuzguncuk,Kuşbakışı Cd. No:18. Üsküdar/İstanbul.

Artists:
Bedwyr Williams, Stefano Bimbardieri, Jan Fabre, Wilfred Pritchard, Yael Erlichmann, David Breuer-Weil, Groves, Simon&Johnson and Tracy, Mehmet Ali Uysal, Dean Synder, Loris Cecchini, Mona Hatoum, Elsa Sahal, Maurice Denis, Alica Kwade, Erwin Wurm, Claudio Bravo, Taner Ceylan, Murat Gök, Murat Balcı, İrfan Önürmen, Keith Carter, Erinç Seymen, Yto Barrada, Levi Van Veluw, Andy Warhol, Ferhat Özgür, Nezaket Ekici, Sam Taylor Wood, Damla Yalçın, Hale Tenger, Fabio Viale, Ahmet Doğu İpek, Hakan Demirel, Antoine De Saint-Exupery, Jean Baptiste Carpeaux, Fabian Merelle, Luc-Olivier Merson, Françoise Gilot, Philip Duckworth&Ben Sadler, Carolein Smit, Polly Morgan, Nancy Fouts, Patricia Piccinini, Hohn Isaacs, Francesco Albano, John Campbell Phillips, Daphne Wright, E.V.Day, Bertozzi&Casoni, Theo Mercier, Michael Schwarze, Francesco Albano, Clementine Keith Roach, Pablo Picasso, Ronit Baranga, Yaşam Şaşmazer, Charles Holland and Elly Ward, Seyhun Topuz, Lloyd Le Blanc, Tawatchai Puntusawashi, Kenny Hunter


 "Heal Me", 2007, C-Print, exhibition view from Abdülmecit Efendi Köşkü, İstanbul. (2019)

Monday, September 02, 2019

Art-O-Rama Marseille-FRANCE30 August-1 September 2019



Dear Friends, happy to be part of respectful film programme this year in Art-O-Rama Marseille-FRANCE between 30 August-1 September 2019 with the Pill. Artists: Maider Fortune, Harun Farocki, Rokni Haerizadeh, Erkan Özgen, Jean Christophe, Marie Voignier, Ramin Haerizadeh, Hesam Rahmanian, Ferhat Özgür, Salomé Lamas, Dania Reymond, Maya Schweizer, Shirley Bruno.

Ferhat Özgür’den TOUATI’ye: “Türk sanat ortamını tanımıyor”

Ferhat Özgür’den TOUATI’ye: “Türk sanat ortamını tanımıyor”

Bu yıldan itibaren Contemporary İstanbul’un sanat yönetmenliğine üç yıllık atanan Fransız küratör Anissa Touati’nin kısa bir süre önce Gülben Çapan ile yaptığı söyleşiyi birkaç kez okuyunca tepkiden ziyade genelde maruz kaldığımız Batılı tepeden bakış ve konuşma tarzı ile söylediklerinin içeriklerine yönelik, hiç değilse sanatçı olarak görüş bildirmek kaçınılmaz hale geldi. Nihayetinde yargılarında sanatçıları doğrudan hedef alan bir yüklenme hali egemen. Söyleşiyi yapanın da bizim iç dinamiklerimizi bilen birisi olarak, Touati’nin kimi görüşlerine karşı durması ya da başka sorularla onun yanlış yorumlarını yönlendirmesi-düzeltmesi beklenebilirdi ama görünen o ki, şeytanın avukatlığını yapmak ya da bu üstten konuşma biçimine çanak tutmak yeğlenmiş.

Touati’nin demeçlerine tepki olarak Gülseli İnal Ek Dergi’de “Alice Contemporary İstanbul’da” başlıklı bir yazı yayınladı. Ancak İnal Touati’ye bir ayar çekmeye çalışırken maalesef yazısında çağdaş sanata yönelik alışıldık bir nefret söylemine teslim olmuş. Bu başka bir tartışma konusu. Şimdilik bizi asıl ilgilendiren konu, Anissa Touati’nin söyleşisinin üst başlığı ile söyleşinin geneline yayılan “öğreten insan” hali. Önümüzde bir an işaret parmağını gözümüzün içine sokarcasına bize “şşşştttt, sözümü dinleyin yoksa….” diyen bir figür belirdi. Touati’nin söyleşisinin başlığı kasten medyatik ve polemik yaratmak için seçilmiş bir trol cümle olarak istenen karşı hareketi yaratabilir tabii ki. Haliyle bu medyatik polemik hem fuarın hem de onun reklam bağlamında işine yarayacak ama bu tavrın uzun vadede İstanbul Contemporary İstanbul’u bekleyen bir güvenirlik sorununa da yol açacağı kesin.

Anissa Touati bize neyi EMREDİYOR? Dırdırı, kıskançlığı ve dedikoduyu kesin çalışmanıza bakın! ‘Yes Madam’ diyerek bundan böyle öyle yapacağımızı peşinen belirtelim amma ve lakin kendisine, Pascal Gielen’in, dırdır ve dedikodu olgularının küresel çağdaş sanat arenası bağlamında enli boylu teorize edildiği “Sanatsal Çokluğun Mırıltısı” adlı kitabını okumadıysa da başucu rehberi edinmesini önerelim. Söylediklerine bakılırsa okumadığı belli. Zira çağdaş sanat ortamında onun dırdır, çekememezlik, dedikodu vs olarak nitelendirdiği tüm o alt söylem biçimleri Gielen’in kitabında sosyo-ekonomik temeller üzerinden okunur. Bunlar Batı’nın en güncel tartışmalarında bile hayatta kalmanın bir gerekliliği olarak karşımıza çıkar. Örneğin Artnet News internet dergisinin her hafta yayınladığı “En İyiler ve en Kötüler” başlığıyla gönderdiği “dedikodu” haber linklerini bile düzenli okumak yeter. Buralarda yayınlanan spekülasyonları dırdır ve dedikodudan ayarın parametreler neler olabilir, kendisine sormak isteriz.

Örnek dırdırlar ya da ağız dalaşı

Bu dırdır-dedikodu olgularını fazla canınızı sıkmadan bir içerden bir de dışardan iki örnekle inceleyelim: Mesela Türk sanat ortamı neyin dırdırını ya da dedikodusunu yapıyor? İki örnek, biri sanat eleştirmenleri diğeri ise sanatçılar nezdinden olsun, hem de Touati’nin yüklendiği gündelik hayatın jargonu cinsinden: Türkiye’de bir eleştirmen şöyle dırdırlansın: İstanbul Modern’deki o sergi ne berbat bir sergiydi, müzenin derhal politikasını sorgulaması lazım!” Bir sanatçı da bir başka sanatçının dedikodusunu şöyle yapsın: Ferhat’ın sergisine girince midem bulandı, o neydi öyle!” Şimdi bu gündelik bel altı jargonu bir üst söylem biçimi olarak Batılı başka bir entelektüel söylemle kıyaslayalım: “Müzeleri, kitaplıkları ve her türlü akademiyi yıkmak ve ahlakçılığa, feminizme ve belli çıkarlar ve amaçlardan kaynaklanan korkaklığa karşı savaş açmak istiyoruz.

Her iki örnek de özünde dırdır ve dedikodu zemininden hareketle bir şeye saldırıyor, bir şeyi alaşağı etmeye, onu eleştirmeye ya da çözümlemeye-dönüştürmeye girişiyor. Sadece kullanılan diller bağlamında ikinci örnek “entelektüelize” bir derinlik içeriyor. Bundan sakın ola ki Türkiye’deki eleştirel söylemlerin ucuz ve içerik yoksunu olduğu sonucu çıkmasın. Bizden örneği kitsch’leştirmemin nedeni, Touati’nin buradaki tartışma biçimlerini böyle görüyor olması, yani bizler ona göre ağız dalaşından başka bir halt işlemiyoruz. Aslen iki söylemin de birleştiği tek bir nokta var ki bu da Gielen’in salık verilen kitabının odak noktası: Bir şeyin sanat olup olmadığına karar vermenin yorumlamaya veya Virno’nun dil ustalığı veya performans dediği şeye kalmış olmasıdır. Buna ilaveten Arthur Danto da eser ile algılanışı arasındaki boşluğun önemli hale geldiğini savunur. Bu boşluğu da sanat nesnesini geri plana iten kuram doldurur, der. Yani bir şey üretilir ve onun üstünde Touati’nin yüklendiği ve deyim yerindeyse aşağılayıcı bir tınısı olan dırdır ve dedikodu gelir.

Yer edinmek ve o yere damgasını vurmak

Bu iki sözcüğün tınısının etimolojik çağrışımları ve tınıları üzerine yoğunlaşmamız da ayrı bir konu. Ancak Touati şu gerçeği gözden kaçırıyor: Jullian Stallabrass’ın Howard Singerman’dan alıntıladığı biçimiyle söylersek, sanatla uğraşan kişinin ve ürettiği eserin görevi bir yer edinmek ve bu yere damgasını vurmaktır. Sanatçılar sanat dünyasında kendilerine özgü bir yer edinebilmek için yarışırlar. Touati’nin bizlere kesin sesinizi derken kastettiği ortam tam da budur: Dırdır, dedikodu ve kıskançlık. Kendisi zannediyor ki, sanat sakin ve kımıltısız bir limana demir atmış bir gemide olup biten kendi halinde bir şey. Bizlere ortak projelere girişin derken de 1990’lardan bu yana hızla serpilip büyümüş sanatçı insiyatiflerini, bunların büyük kentlerden çeperlere yayılan bugünkü dinamizmini, çağdaş sanat ortamını destekleyen kişi ve kurumların bağımsız sanat oluşumlarına yönelik desteklerini hepten atlamış.

Açıklamasına göre İstanbul’daki galeriler ve sanatçı atölyeleri ziyaret edilmiş, her ziyarette dünyanın önde gelen sanat-kültür kişilerini Türkiye’yi daha yakından tanımak için Touati’ye eşlik etmiş. Tüm bunlar güzel ve gözlemlerine-eleştirilerine bazı noktalarda katılırız, ancak kendisini burada olduğu sürede daha hiç görmemiş koleksiyoncuları, galericileri, küratörleri, sanatçıları, bağımsızlığı tercih etmiş olanları ya da hiç atölyesi olmayan veya atölyeyi hayatın kendisi olarak kabul etmiş sanatçıları düşününce bu ziyaretlerinin Türk sanat ortamını tanımakta henüz yeterli olgunluğa ulaşmadığı sonucu çıkıyor. En azından bu tepeden bakan azarlama cüreti bağlamında. Mesela Uluslararası Sanat Eleştirmenleri Derneği (AICA) ile bir teması olmuş mudur, bunları da açıklamasını bekleriz.


                                                             Ferhat Özgür

Fuarın sıradan izleyiciye ihtiyacı yok (mu?)

Touati’nin fuara gelen ‘sıradan izleyicilere’ yaklaşımı da son derece nezaket ölçütünün dışında görünüyor. Fuara giriş ücretinin kat be kat artırımının gerekçesi olarak da sıradan izleyiciyi yapıtların önünde fotoğraf çekmeye gelen boş beyinliler olarak genelliyor. Eğitim alacaklarsa da onlara “müzeye gidin” diyor. Belli ki ona göre, müze yapıtların önünde fotoğraf çektirenler için daha rahat bir oyun alanı. 2019’un Art Basel’nin VIP açılışında fotoğraf çektirenlerin en üst noktada Avrupa burjuvazisi olduğunu hatırlayınca kendisinin Türkiyeli izler kitleye karşı bu yüklenişine ne diyeceğiz? Çağdaş sanatın pozcular ordusunun coğrafyası yoktur aslında. “En özel jet sosyete ile bir jet proletarya arasındaki diyalektikte tanımlanan toplumsal bir yapı haline gelmiş olan çağdaş sanatın” belki de en önemli belirteçlerinden biri olan sanat fuarları bağlamında kendisini eleştirme hakkımız doğuyor.

Anissa Touati’nin tüm bu çıkışları sonunda, sanat ortamının tüm aktörleri olarak söz veriyoruz, dırdır ve dedikoduyu kesip çalışmaya ve iş birliğine odaklanacağız ama CI yönetmeni de bize çalışacağına dair söz versin: Gelecek sene Thaddaeus Ropac, White Cube, Dawid Zwirner, Larry Gagosian, Hauser and Wirth, Luhring Augustine, Marian Goodman gibi galerileri de fuara getirsin. Sonrasının dedikodusunu o zaman yaparız.

"Winter Is Coming", Merdiven Art Space 05.09.2019 - 05.10.2019


Please scroll down for English

Merdiven Art Space imzalı bir pop-up projesi olarak kurgulanan “Winter is Coming”, giderek güçleşen mekân temin ve kullanım zorluklarına alternatif bir bakışla metruk bir binanın dönüştürülmesi sonucu hayata geçirildi. Kentsel dönüşümün sıradaki adayı olarak yıkılacağı günü bekleyen, Meclisi Mebusan Cad. No: 25’te yer alan #mebusan25; yakın geçmişin mimari ve bürokratik tüm izlerini bünyesinde barındıran post-modernist kimliğiyle sanatçıları kucaklıyor.

Popüler kültürün en ikonik mottolarından birine dönüşen “Winter is Coming” göndermesinin, son olarak siyasi bir figürün dilinde farklı bir bağlama oturuşundan ilham alan sanatçılar; iktidar, çöküş, kontrol bağımlılığı ve kaybı gibi kavramları irdeliyor. Mekânın terkedilmiş ve yıkık dökük atmosferiyle desteklenen güç sembolleri eksenli yapıtlar, eskiden yeniye uzanan bir ulusal bellek envanteri sunuyor. Her biri kendi üslubuyla; tersine dönen, aksayan, devrilen, kırılıp dökülen ya da tepetaklak olan fenomenleri işlerinin öznesi yapan sanatçılar, toplumsal ve bireysel beklentilerin paralelliklerini ve ayrışmalarını tartışmaya açıyor.

#mebusan25: Meclis-i Mebusan Cad. No: 25 Fındıklı, Beyoğlu





“Winter is Coming,” a pop-up exhibition project conceived by Merdiven Art Space, is realized in a derelict building transformed with a perspective alternative to the spaces which are hard to rent and use. Located in Meclisi Mebusan Street, No 25, #mebusan25 which is to be demolished in the context of urban transformation, embraces the artists with its post-modernist identity carrying the traces of near past in all senses from architecture to bureaucracy.

The artists inspired by the fact that how the quote “Winter is Coming”, which has become one of the most iconic mottos of popular culture, has gained a different context when used by a politician, deal with the concepts such as authority, decadence, control addiction and loss of control. The works focusing on the symbols of power, buoyed by the abandoned and tumble-down atmosphere of the space, offer an inventory of national memory from past to today. Each artist, who makes the reversing, failing, toppling, smashed and upside-down phenomenons the subject of their works in their unique styles discuss the parallels and contradictions between social and individual expectations.

#mebusan25: Meclis-i Mebusan Cad. No: 25 Fındıklı, Beyoğlu

PAPKO SANAT KOLEKSiYONU "ABSÜRT" SERGiSi iLE ARTWEEKS@AKARETLERDE

PAPKO SANAT KOLEKSiYONU "ABSÜRT" SERGiSi iLE ARTWEEKS@AKARETLERDE

Papko Sanat Koleksiyonu; 3-22 Eylül tarihlerinde gerçekleşecek Artweeks@Akaretler’in üçüncü edisyonunda; Ardan Özmenoğlu ve 35 sanatçı arkadaşını bir araya getiren karma sergi "Absürt" ile yer alıyor.

Ardan Özmenoğlu’nun fikir önderliğinde gerçekleşen sergi; sanatçıların eserlerini üretim aşamasından koleksiyonere ulaşımına kadar geçen süreçte karşılaştıkları “Absürt” kelimelerden ve cümlelerden oluşuyor. Ardan Özmenoğlu ve Türk çağdaş sanatına yön veren 35 sanatçı arkadaşı, "Absürt" kelime ve cümleleri somutlaştırarak kendi el yazıları ile neon eserlere dönüştürüyor. Öner Kocabeyoğlu’nun desteği ile Artweeks@Akaretler programında yer alan “Absürt” sergi, Türkiye’nin önde gelen sanatçılarını bir fikirde ve aynı teknikte buluşturuyor.
15 yılı aşkın süredir sanat koleksiyonerliği yapan başarılı iş adamı Öner Kocabeyoğlu; sanatın korunması bilinci ile, kişisel koleksiyonların sanatseverlerle paylaşılması gerektiğine inanıyor. Bu sorumluluk bilinci ile Papko Sanat Koleksiyonu çatısı altında hamisi olduğu eserleri korumaya ve farklı projeler ile sanatseverlerle buluşturmaya devam ediyor.

Artweeks@Akaretler’in ilk iki edisyonunda küratoryel sergiler ile yer alan Papko Sanat Koleksiyonu 03-22 Eylül tarihleri arasında gerçekleşecek 3. edisyonda, “Absürt” sergisi ile de haftanın 7 günü, Sıraevler 55 numarada tüm sanatsever ziyaretçilerini ağırlamayı bekliyor.

Katılımcı sanatçılar:
Ahmet Oran
Ahmet Öğüt
Ali Elmacı
Ali Kotan
Ali Şentürk
Ardan Özmenoğlu
Bahadır Çolak
Bahar Oganer
Burcu Perçin
Ekrem Yalçındağ
Ebru Döşekçi
Ekin Su Koç
Emre Namyeter
Ferhat Özgür
Fırat Engin
Fırat Neziroğlu
Genco Gülan
Gökhan Tüfekçi
Gülay Semercioğlu
Gülfem Kessler
Güneş Terkol
Günnur Özsoy
Halil Vurucuoğlu
Hayal İncedoğan
Horasan
İhsan Oturmak
Kadriye İnan
Kerem Durukan
Metin Çelik
Nazım Ünal Yılmaz
Nejat Satı
Nihat Kemankaşlı
Ozan Oganer
Ramazan Can
Seçkin Pirim
Seydi Murat Koç

"Standart", Eldem Sanat Alanı, 6 Eylül-September 2019 - 30 Kasım-November 2019, Eskişehir


Standart

Sanatçılar:
Zafer Bey (Zafer Akşit), Merve Besler Dundar, Leyla Emadi, Işıl Eğrikavuk& Jozef Ercevik Amado, Özlem Günyol & Mustafa Kunt, şafak Gürboğa, Ihsan Oturmak, Yasemin Özcan, Ferhat Özgür, Erinç Seymen, Nasan Tur, Yuşa Yalçıntaş

Küratör: Melike Bayık

#standart

-- --

Eldem Sanat Alanı | Dalyancı Konağı'nda, 6 Eylül 2019 – 30 Kasım 2019 tarihleri arasında, Michel Foucault'un Disiplin Toplumu kavramı üzerinden şekillenen standart sergisi Melike Bayık küratörlüğünde açılıyor. Sergi bireysel ve sosyo-politik durumların insan üzerindeki baskı, dış kontrol ve evrilen iç kontrol meseleleri, tektipleştirilmiş insan ve toplum durumlarına dair farklı katmanlardaki konuları ele alıyor. Zafer Akşit, Merve Dündar, Leyla Emadi, Işıl Eğrikavuk & Jozef Erçevik Amado, Özlem Günyol & Mustafa Kunt, Şafak Gürboğa, İhsan Oturmak, Yasemin Özcan, Ferhat Özgür, Erinç Seymen, Nasan Tur ve Yuşa Yalçıntaş’ın disiplinlerarası üretimleri ile standardize toplum olgusu ve baskılanma üzerine yapıtlarını izleyiciye sunuyor.
Michel Foucault’un 18.-19. Yüzyıllarda o döneme dair bir yaşam biçimi üzerine temellendirdiği Disiplin Toplumu kavramı bugün dünya üzerinde hala geçerliliğini sürdüren bireylere ve topluma salt olarak indirgenmiş bir terimdir. Foucault hükümet, ekonomi, sosyal yaşam ve politikaya dair iktidar merkezli bir yönetim biçimini tasvirlemiştir. Disiplin Toplumu’nda üretim ve yaşam biçimleri içinde halk potansiyel bir karşı duruş olarak kontrol altına alınmalı ve yönetimi/ iktidarı zorlamaya itecek bir gücü içinde barındırmamalıdır. Bu ve benzer gerekçeler ile halkın kontrol edildiği standardize bir varyasyona sokulduğu zorunlu bir yönetim ve disiplin yapısı görünürlük kazanır. Foucault toplumların kontrol altına alınma biçimlerini çeşitli yöntemler ile ele alır. Bu kontrol altına alma biçimleri içinde aslında birbirine paralel iki yapı gözle görülür. Bunlardan birisi disiplin merkezleri, diğeri ise disiplin toplumlarıdır ve bunlardan birisi olmadan diğerinin olması çok da mümkün değildir. Baskıcı bir yönetim biçimi kitleleri kendilerine ya da direkt yönetim biçimlerine dair olabilecek tepkisel bir yaklaşımı riske etmemek adına kontrol altına almayı hedefler. Bu kontroller ise iktidarların yönlendirdiği, sosyal hayat içinde önemli olan eğitim kurumları, hastaneler, hapishaneler gibi disiplin merkezleri olarak nitelenen yapılardır.
standart sergisi ise Foucault'un Disiplin Toplumu kavramı çerçevesinde dünya üzerindeki toplumsal algı ve yönetim biçimleri, hükümetler üzerinden şekilleniyor. Sosyal ve toplumsal komuta mekanizması tarafından tektip yönetimi ve yönlendirmesi basitleştirilmiş bir toplumu, standardize edilmiş genel bir sınıf algısı yaratması üzerine çerçevelenerek disiplinler arası çalışan on dört sanatçıyı bir araya getiriyor. Disiplinci bir yönetim aslında düşünce ve pratik sınırlarını, parametrelerini belirleyerek normal veya sapkın davranışları belirleyip, yaptırıma tabi kılıp, toplumu yönetme ve kontrol altına alma gibi mekanizmaların işlerliğini aktif tutan bir yapı olarak beliriyor. Sergi de bu çerçeveye bağlı kalarak, gerek Türkiye çerçevesinde gerek de dünyada genel bir konu olarak yeterli mantık sunan disiplin merkezleri ve disiplin toplumları arasındaki ilişkiyi tartışıyor. Umudun ve umutsuzluğun, kasıtlı ve kasıtsız bağımlılığın ince sınırlarında gezen sergi, sosyo-politik bir durumun altını çizerek, sanat ve sosyal eylem arasındaki muhalif duruşunu da görsel ve sözel bir estetik algı ile disiplinler arası bir yaklaşımla izleyiciye aktarıyor.
standart, bireysel ve toplumsal yapının kontrollü bir biçimde mantık çerçevesi dahilinde olağan hale getirilmesi, basitleştirilmesi, kontrol altına alınması, bilinçsiz ama kasıtlı bir itaatin göstergelerini fotoğraf, yağlı boya, video, yerleştirme gibi farklı medyumlarda eser üretimleri ile ele alıyor. Bireysel ve toplumsal sayılan aidiyet, kimlik, cinsiyet, varoluş, siyaset, inanç ve kamusal haklar vb. birçok konunun iktidar nezdinde ele alınış biçimi oldukça örtüktür. Bunun karşısında ise iktidar tepkiseldir, verilen tepkilerin sıradanlaşması ve kontrollü olması için yaşamı, kısacası insanı kontrol altına almayı hedefler. Bu açıdan standart ise kişiselden toplumsala yayılan disipline edilmeye dair bir karşı duruş, bağımsız bir yaşam ve düşünce alanının ironik bir yansıması olarak izlenebilir.
Melike Bayık’ın küratörlüğünde düzenlenen standart sergisinde farklı pratiklerde eserleri ile yer alan Zafer Akşit, Merve Dündar, Leyla Emadi, Işıl Eğrikavuk & Jozef Erçevik Amado, Özlem Günyol & Mustafa Kunt, Şafak Gürboğa, İhsan Oturmak, Yasemin Özcan, Ferhat Özgür, Erinç Seymen, Nasan Tur ve Yuşa Yalçıntaş’ın yapıtları 30 Kasım 2019 tarihine dek Eldem Sanat Alanı | Dalyancı Konağı’nda izlenebilir.

Poster: Studio PUL

Sergi Tarihleri: 06.09 – 30.11.2019
Mekan: Eldem Sanat Alanı | Dalyancı Konağı, Eskişehir
Adres: Akcami Mh. Mumcu Sk. No:7 Eldem Kültür ve Sanat Vakfı Odunpazarı / Eskişehir