'Unplugged'

unplugged: a transition from the fragmented nature of the image to a background acoustic / unplugged: gorüntünün fragmanlaşmış doğasından bir arkaplan akustiğine geçiş

Kaydı Yayınla

“unplugged: gorüntünün fragmanlaşmış doğasından bir arkaplan akustiğine geçiş”

Ali Kazma, Çağrı Saray, Fatih Aydoğdu, Ferhat Özgür, Hülya Özdemir, Suat Öğüt, Yeni Anıt

12.03. — 12.04.2010

Açılış 12.03.2010, saat 19.00

Manzara Perspectives, VİDEOİST’in “unplugged: gorüntünün fragmanlaşmış doğasından bir arkaplan akustiğine geçiş” sergisini sunmaktan mutluluk duyar.

VİDEOİST bu sergide monitörlerin, projeksiyonların ve oynatıcıların fişini çeker. Elektriği keserek Vide­o­ist, materyali ve hareketli imgelerin maddi olmayan arkaplanlarını sorgular ve seçilmiş video işlerin süreçlerini, erken gelişim aşamalarını görselleştirir. Bu aşamalardan çizimler, metinler, nesneler ve notlar gibi türemiş materyaller serginin esas unsurlarını oluşturular ve başlangıç noktalarına ve yaklaşımlara işaret eder, video sanatçılarının stratejilerini ve üretim süreçlerini tematize ettiği gibi medyumun üstüne düşünceleri de tematize ederler. Bu materyaller final ürünü olan vide­oyu tasvir etmezler ama bağımsız işler olarak kendilerini temsil ederler.

‘Zaman Notları” işinde Ali Kazma, hareketli imgenin temel yapısı olarak zamanı çıkartır. ”Obstructi­ons” adlı video serisi üstüne çalışırken kullandığı defterden çıkarttığı zamankodları, kurgu aşamasında önemli bir rol oynadığı gibi, kendi çalışma süreçlerini görselleştiren bir metod oluşturur.

Fatih Aydoğdu, vide­osu ”Diglossia” nın tektek karelerini, çizgisel imge sekansının haritasını çıkartır veya şifresini çözer gibi bir yerleştirme şeklinde gösterir.

Sinema ve filmlerin klasik üretim modelini Suat Öğüt ve Çağrı Saray farklı yollarla ele alır. Suat Öğüt’ün ”Tüketim Pratikleri” vide­osu için hazırladığı storyboard’dan (hikaye izleği) çıkarttığı dokuz çizimi sanatçının çalışma pratiğini tasvirler. Sinema filmlerinin üretim süreçleri ile doğrudan ilişkilidir. İlk etapta Öğüt tek tek sahnelerin ve dekorların çizgi romana benzer iki boyutlu görselleştirmelerinin planını belirten bir storybo­ard yaratır. Çağrı Saray’ın ”Kırmızı Oda” vide­osunda temel unsur teşkil eden el ile yazılmış senaryosu ayrıca ”Sekans 30, 31, ve 32″ için temeldir ki vide­oda göründüğü gibi senaryo betimlediği imgelere çevrilmemiş fakat imgenin kendisi olmuştur. Bölünmüş storybo­arduna benzer olarak Saray senaryonun üç sekansının parçalarını gösterir.

Ferhat Özgür Video işlerinde güncel toplumsal ve kültürel fenomeni öznel referans sistemleri ile birleştirir. Özgür’ün ”Bridgend Onyedi” adlı video işinin başlangıç noktası Bridgend’da (İngiltere) bir yıl içinde (Şubat 2007-Şubat 2008) intihar etmiş gençlerin medyadan alınmış 17 portresidir.

Hülya Özdemir, materyalin bir başlangıç noktası olmasını, potansiyelini ve bir müzenin kurumsallaştırma sistemindeki bilginin güce dönüşümünü sorgulayan ”Resmi Hafıza Kaybı” adlı işinde vide­osunun materyallerini bağımsız bir yerleştirmeye dönüştürüyor.

”Sanatçının Mal Beyanı”nda Yeni Anıt, VİDEOİST’in geçmişini ve temel özelliklerini, 2003’ten beri mobil ve bağımsız bir proje olarak varolduğunu belirterek gösterir.

www.videoist.org

—

“unplugged: a transition from the fragmented nature of the image to a backgro­und acoustic”

Ali Kazma, Çağrı Saray, Fatih Aydoğdu, Ferhat Özgür, Hülya Özdemir, Suat Öğüt, Yeni Anıt

12.03. — 12.04.2010

Opening 12.03.2010, 7pm

Manzara Perspectives is happy to present the exhibition “unplugged: a transition from the fragmented nature of the image to a backgro­und aco­ustic” by VİDEOİST.

In this exhibition VİDEOİST unplugges monitores, projectors and players. By cutting off the electricity VİDEOİST questi­ons the material and immaterial backgro­unds of moving images to visu­alise early development stages and processes of selected video works. Materi­als deriving from these stages such as drawings, texts, objects and notes become the core elements of the exhibition and point on appro­aches and starting points, thematise the work processes and strategies of video artists as well as refelcti­ons on the medium itself. These materi­als do not illustrate the final product video but stand for themselves as independent works.

In the work “Time Notes” Ali Kazma extracts time as basic structure of the moving image. The timecodes taken from his notebo­oks while working on the video series “Obstructi­ons” become a method to visu­alize the own working processes as timecodes play an essential role in the editing.

In form of an installation Fatih Aydoğdu shows single frames of his video “Diglossia” as decoding or mapping of the linear image sequence.

The cinema and the classical mode of production of films are taken up by Suat Öğüt and Çağrı Saray in different ways. The nine drawings by Suat Ögüt form the storybo­ard for his video “Consumption Practices” and illustrate the working practise of the artist which is directly related to production processes of motion pictures. As a first step Öğüt cre­ates a storybo­ard that implies the planning of individual scenes and settings in a two-dimensional visu­alization, similar to a comic. The handwritten scenario, that is a central element in the video “Red Room” by Çağrı Saray is also the basis for “Sequ­ence 30, 31 and 32″. Whereas in the video the scenario is not converted into the images it describes, but becomes the image itself, Saray visu­alizes in the three sequ­ences parts of the scenario, similar to a fragmented storyboard.

In his video works Ferhat Özgür combines current social and cultural phenomena with subjective reference systems. Taken from the media, the 17 portra­its of young suicides from Bridgend (UK), who have all commited suicide within one year (Febru­ary 2007-February 2008), are the starting point of Özgür video work “Bridgend The Seventeen”.

The material as a starting point and its potential shows Hülya Özdemir in her work “Resmi Hafıza Kaybı” (Official Memory Loss), as she develops materi­als of her last video, in which she questi­ons the transformation of knowledge into power in the instituti­onalised system of a museum, as an independent installation.

In “Artist’s Declaration of Property” Yeni Anıt visu­alises the basic characteristics and the backgro­und of VİDEOİST that exists as a mobile and independent project since 2003.

www.videoist.org

—

“unplugged: ein Übergang von der zersplitterten Natur des Bildes zum akustischen Hintergrund”

Ali Kazma, Çağrı Saray, Fatih Aydoğdu, Ferhat Özgür, Hülya Özdemir, Suat Öğüt, Yeni Anıt

12.03. — 12.04.2010

Eröffnung 12.03.2010, 19.00 Uhr

Manzara Perspectives freut sich, die Ausstellung „unplugged: a transition from the fragmented nature of the image to a backgro­und aco­ustic“ (unplugged: ein Übergang von der zersplitterten Natur des Bildes zum akustischen Hintergrund) von VIDEOIST zu präsentieren.

In dieser Ausstellung zieht VIDEOIST den Stecker von Monitoren, Projektoren und Abspi­elgeräten, um frühe Entwicklungsstadien und Entstehungsprozesse von Vide­o­arbe­iten zu visu­alisi­eren. Materi­alien aus diesen Phasen wie Zeichnungen, Texte, Objekte und Randnotizen werden zu den wichtigsten Elementen der Ausstellung und zeigen Herangehenswe­isen und Ausgangspunkte, thematisi­eren die eigenen Arbe­itsprozesse und Strategien von Vide­okünstlern sowie Reflekti­onen über das Medium selbst. Sie stehen nicht illustrativ neben dem Endprodukt Video, sondern für sich als eigenständige Arbeiten.

In „Time Notes“ extrahi­ert Ali Kazma Zeit als Basisstruktur bewegter Bilder. Aus seinen Notizbüchern für die Vide­ore­ihe „Obstructi­ons“ entnommene Timecodes die beim Editi­eren der Videos eine zentrale Rolle spi­elen, werden zu einer Methode, um die eigenen Arbe­itsprozesse zu offenbaren.

Fatih Aydoğdu zeigt in einer Installation einzelne Frames seiner Vide­o­arbeit „Diglossia“ (Zwe­isprachigkeit) als Entschlüsselung und Analyse der line­aren Bildfolge.

Das Kino sowie die klassische Produkti­onswe­ise von Kinofilmen werden von Suat Öğüt und Çağrı Saray auf unterschi­edliche Weise aufgegriffen. Die 9 Zeichnungen von Suat Öğüt bilden das Storybo­ard zu seinem Video “Consumption Practices” und veranscha­ulichen die Arbe­itswe­ise des Künstlers, mit der er sich direkt auf Produkti­onsabläufe von Kinofilmen bezi­eht, in einem Storybo­ard die Planung einzelner Szenen und Einstellungen in einer zwe­idimensi­onalen Visu­alisi­erung, ähnlich einem Comic, umzusetzen. Das handgeschri­ebene Szenario, das zentrales Element in der Vide­o­arbeit „Red Room“ von Çağrı Saray ist und dort eben nicht in Bilder umgesetzt, gre­ift der Künstler für „Sequ­enz 30, 31 und 32“ auf und entwickelt eine eigenständige Visualisierung.

Ferhat Özgür kombini­ert in seinen Vide­o­arbe­iten aktu­elle sozi­alpolitische und kulturelle Phänomene mit subjektiven Bezugssystemen. Die 17 in den Medien veröffentlichten Portra­its jugendlicher Selbstmörder aus dem Walisischen Bridgend (UK), die sich alle innerhalb eines Jahres (von Februar 2007 bis Februar 2008) das Leben genommen haben, sind der Ausgangspunkt von Özgürs Vide­o­arbeit „Bridgend The Seventeen“.

Das Material als Ausgangspunkt und dessen Möglichke­iten zeigt Hülya Özdemir in ihrer Arbeit „Resmi Hafıza Kaybı“ (Official Memory Loss) in der sie Materi­alien aus ihrem letzten Video zu einer eigenständigen Arbeit weiterentwickelt.

In der Arbeit „Artist’s Declaration of Property“ (Eigentumserklärung des Künstlers) visu­ali­ert Yeni Anıt die Grundzüge und Hintergründe des Projektes Vide­o­Ist, das als mobiles und unabhängiges Projekt seit 2003 besteht.

www.videoist.org